پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

تا چند ماه پیش ، غالب تحلیل ها تاکید بر این موضوع داشتند که با وجود تداوم تعارضات و درگیری های پراکنده، جنگی بین ایران و اسرائیل صورت نمی گیرد. اما برخلاف همه پیش بینی ها این جنگ رخ داد. وقوع این جنگ با وجود حجم عظیم تحلیل های تاکد دار بر عدم وقوع، می تواند گویای وجود چند عامل اصلی پشت پرده نظیر اراده ای برای وقوع به هر قیمت ممکن برای تحقق و پیگیری اهداف خاص، حماقت های درجریان و اشتباهات شناختی دو طرف یا یکی از طرفین ، توافقات نانوشته و ناپیدا و دستور به اجرای نیابتی جنگ و مواردی همانند دارد. ملاحظه می شود که با فرونشستن گرد و غبار جنگ 12 روزه اسرائیل و امریکا علیه ایران، بتدریج ساختار خاورمیانه نوینی در حال آشکار شدن است. چهره امروز خاورمیانه بسیار متفاوت تر از آن چیزی است که دست کم تا همین دو سال قبل شاهد آن بودیم.به نظر می رسد شاهد تثبیت «منطقه گرایی» در قالب بلوکهای مختلف ژئوپلتیکی در سراسر جهان هستیم. بلوک هایی ( بلوک شرق دور، بلوک اوراسیا ، بلوک خاورمیانه ، بلوک جنوب آسیا) که بتدریج از درون ویرانه های نظم سابق یعنی نظم بین الملل تک قطبی مبتنی بر سیطره هژمونیک امریکا خارج می شوند و اکنون با وضوح بیشتری خودنمایی می کنند. ترامپ برخلاف سایر روسای جمهور آمریکا که قصد خروج از بلوک خاورمیانه و حضور فعال در بلوک شرق دور برای مقابله با چین را داشتند، تمایلات بالایی به تداوم حضور نظامی در خاورمیانه از خود نشان می دهد.در بلوک خاورمیانه چهار زیر جریان هژمونی بیابتی اسرائیل در خاورمیانه ، کشورهای پادشاهی یا جمهوری متمایل به غرب، کشور مستقل ایران و محور مقاومت و در نهایت ، کشورهای عموما ورشکسته متمایل به غرب در سطح ملی و متمایل به محور مقاومت در سطح مردمی، در جریان است.آنچه اکنون می توانیم بخشی از واقعیت محتوم در آینده خاورمیانه در نظر بگیریم؛ «برون سپاری تامین امنیت» خاورمیانه و تضمین تعادل و توازن قوای همسو با غرب از سوی امریکا به یک هژمون نیابتی مورد اعتماد یعنی اسرائیل در قالب پیمان صلح ابراهیم است. ترامپ در یک سفر سه روزه به کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس قراردادهای اقتصادی و نظامی به ارزش بیش از 2 هزار میلیارد دلار با پادشاهی‌های غربگرای عربی به امضا رسانید. اکنون اسرائیل با نقش جدیدی که در خاورمیانه بر عهده گرفته است ضامن این سرمایه گذاریهای هنگفت و ضامن بقاء صاحبان این سرمایه هاست.همین تقسیم کار پیدا و پنهان بین امریکا و اسرائیل است که ستون فقرات ساختار توازن قوا را در آینده خاورمیانه شکل خواهد داد.در مقابل، وقتی روسیه و چین در جریان جنگ 12 روزه علیرغم قراردادهای راهبردی 25 ساله اقتصادی و امنیتی، در حمایت از ایران منفعل ظاهر شدند ناخواسته یک پیام منفی علیه خود به سراسر خاورمیانه مخابره کردند: «غیرقابل اعتماد بودن به عنوان شریک راهبردی، بویژه در هنگام خطر»!منطق رئالیسم حکم می کند واقعیت «خلاء متحد استراتژیک» ایران را در منطقه دریابیم، خلائی که نه روسیه و نه چین و نه هیچ کسی در زمانی که باید نتوانستند آن را پر کنند. واقعیتی که بنظر می رسد حود جمهوری اسلامی ایران باید آستین بالا زده و آن را با احیای مجدد محور مقاومت، پر کند.